Tuesday, January 18, 2011

រឿងបុរស ៤ នាក់រៀនសិល្ប ៤ បែប

  • ម្នាក់​រៀន​ធ្វើ​ឲ្យ​កើត​ជា​រូប​មនុស្ស
  • ម្នាក់​រៀន​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​អវ:យវ:
  • ម្នាក់​រៀន​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សាច់​ឈាម​ពណ៌​សម្បុរ
  • ម្នាក់​រៀន​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​ចេះ​និយាយ​ស្តី
          មាន​និទាន​មួយ​ថា ៖ មាន​មនុស្ស ៤ នាក់​ទៅ​ស្វែងរក​រៀន​សិស្បសាស្ត្រ​ឯ​តក្ក សិលាមហានគរ លុះ​រៀន​បាន​ចេះ​ចប់​សព្វ​គ្រប់​ហើយ ក៏​លា​លោកគ្រូ​អាចារ្យ​ត្រឡប់​មក​ស្រុក​ខ្លួន​វិញ កាល​មក​ដល់​ពាក់​កណ្តាល​ផ្លូវ​ក៏​ឈប់​សម្រាក​នៅ​ទី​​មួយ​ក្នុង​ព្រៃ ទីនោះ​មាន​ខ្លា​កាច​សាហាវ​ជា​ច្រើន នឹង​ដេក​មិន​លក់​សោះ។ បុរស​ទាំង ៤ នាក់​នោះ​គិត​គា្ន​ថា «គួរ​តែ​យើង​យក​ឈើ​មក​ធ្វើ​ជា​រូប​មនុស្ស​ស្ត្រី​ម្នាក់​ឲ្យ​ដេក​កំដរ​យើង»។ លុះ​គិត​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ហើយ បុរស​ម្នាក់​យក​ឈើ​មក​ធ្វើ​ជា​រូប​រាង​ខ្លួន​ប្រាណ បុរស​ម្នាក់​ឆ្លាក់​​រចនា​សម្រចជា​រូប​អង្គ​ឲ្យ​ល្អ​ល្អះ ត្រចះ​ត្រចង់​សព្វ​សព៌ាង្គកាយ មាន​ទាំង​កេរ្តិ៍​ខ្មាស​ផង បុរស​ម្នាក់​សូត្រ​សែក​មន្ត​ឧបទេស បន្ទន់​សាច់​ឲ្យ​មាន​ពណ៌​សម្បុរ​ល្អិតល្អ ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​មាន​សំលៀកបំពាក់​ដណ្តប់​ស្បៃ វិស័យ​ជា​មនុស្ស​ពិត​ៗ បុរស​ម្នាក់​សូត្រ​សែក​មន្ត​វិសេស​ឧបទេស ជប់​ឲ្យ​រស់​ជា​មនុស្ស​ចេះ​និយាយ​ស្តី។
          កាល​បុរស​ទាំង ៤ នាក់​យក​ឈើ​មក​ធ្វើ​ឲ្យ​កើត​ជា​រូប​មនុស្ស​ស្ត្រី​បាន​ស្រេច​ហើយ ក៏​ដណ្តើម​គ្នា​យក​ស្ត្រី​នោះ​​ធ្វើ​ជា​ភរិយា​តែ​រៀង​ខ្លួន ប្រកែក​ជជែក​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​គ្មាន​អ្នកណា​ជំនុំ​ជម្រះ​សម្រេច​ឲ្យ​សោះ ទើប​នាំ​គា្ន​ទៅ​ប្តឹង​ចៅក្រម​តាម​ដំណើរ​ទីទៃ​ៗ។ ឯ​ចៅក្រម​ជំនុំ​ជម្រះ​ឲ្យ​ដោយ​នូវ​គន្លង​ធម៌​ពុំ​បាន ក៏​នាំ​បុរស​ទាំង ៤ នាក់​នោះ ឡើង​ក្រាប​បង្គំ​ទូល​ព្រះមហាក្សត្រ​តាម​ដំណើរ​គ្រប់​ប្រការ។ បុរស​ទាំង ៤ នាក់​ក្រាប​ទូល​សួរ​ថា «សូម​ទ្រង់​ព្រះមេត្តា​ប្រោស បើ​សេចក្តី​ដូច្នេះ តើ​ស្រី​នេះ​គួរ​បាន​ជា​ប្រពន្ធ​អ្នកណា?»។
          ព្រះមហាក្សត្រ​ទ្រង់​ពិចារណា​ឈ្វេងយល់​ស្រេច​ហើយ ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា «បុរស​ដែល​យក​ឈើ​មក​ធ្វើ​ជា​រូបរាង​សាងឡើង​ជា​អង្គ​នោះ​ត្រូវ​បាន​ម្តាយ បុរស​ដែល​ឆ្លាក់​សម្រេច​រូប​អង្គ​ផ្ជិតផ្ជង់​គ្រប់​ប្រការ​ឲ្យ​ល្អល្អះ​សព្វ​សព៌ាង្គ មាន​ទាំង​កេរ្តិ៍ខ្មាស​ផង​នោះ​ត្រូវ​បាន​ជា​ប្រពន្ធ បុរស​ដែល​សូត្រ​សែក​មន្ត​ឧបទេស​បន្ទន់​សាច់​សម្បុរ​ស្បែក​ឲ្យ​ល្អិតល្អ ឲ្យ​មាន​សំលៀកបំពាក់​ដណ្តប់​ស្បៃ​វិស័យ​មនុស្ស​ពិត​នោះ​ត្រូវ​បាន​ជា​បង ឯ​បុរស​ដែល​សូត្រ​សែក​មន្ត​វិសេស​ឧបទេស​ជប់​ឲ្យ​រស់​ជា​មនុស្ស​មាន​វិញ្ញាណ​ចេះ​និយាយ​ចេះ​ស្តី​នោះ​ត្រូវ​បាន​ជា​ឪពុក»។ ព្រះមហាក្សត្រ​ទ្រង់​កាត់​ក្តី​ដូច្នេះ​ហៅថា​សុគតិគមនំហោង៕

..............................
Reference :
- ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ភាគទី៣, វិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ, ភ្នំពេញ, ២០០១, ទំព័រ ៩-១១។

About This Blog



About This Blog



  © Free Blogger Templates Spain by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP